Driemaal is scheepsrecht, helaas…

De volgende bijeenkomst van oud-winnaars van Parijs-Roubaix – gesteld dat zulke meetings daadwerkelijk plaatsvinden zo ongeveer half april – wordt een treurige bedoening. Exact twee weken na Raymond Impanis (winnaar 1954) en twaalf dagen na Emile Masson jr. (winnaar 1939)  liet op 14 januari nu ook de legendarische Peter Post (winnaar 1964) het leven.

Post is natuurlijk nog bekender vanwege de 65 zesdaagsen die hij won, en, recenter, de ploegen die hij op een zeer professionele manier naar grote successen leidde: TI-Raleigh, en later Panasonic en Novemail-Histor.

Cycle in peace, Peter.

En hopelijk houdt het nu op…

Het jaar van de druk

Gisteren werd in Rotterdam Vacansoleil – DCM voorgesteld. Vacansoleil is voor het eerst een ProTeam en staat dus – met eindelijk een gegarandeerde (en zelfs verplichte) deelname aan alle grote koersen, inclusief Giro, Tour en Vuelta – voor het jaar van de waarheid. Doordat het team tot vorig jaar steeds net naast een groterondeticket greep, konden de renners in iets kleinere wedstrijden complexloos mooie resultaten bijeenfietsen. Dit jaar is het erop of eronder!

De nieuwe toppers van Vacansoleil staan individueel voor een gelijkaardige, allerminst vrijblijvende opdracht. Stijn Devolder reed in 2010 een minder seizoen – waarin hij wél tweemaal kampioen van België werd en ook de eindzege in de Ronde van België pakte – en moet nu opnieuw op zoek naar de grootse klassieke prestaties van de jaren daarvoor (of naar een eerste glansrol in de Tour).

Riccardo Riccò moet in 2011 dan weer de laatste hand leggen aan zijn comeback na de positieve plas in de Tour van 2008. Vorig jaar won hij dan wel zeven wedstrijden, dit jaar zal hij echt kunnen (moeten?) bewijzen dat dit niet het tijdperk van Contador en Schleck, maar dat van Contador en Schleck én Riccò is. Winst in de Giro, of toch iets wat heel dicht in de buurt komt, dat is de loodzware Vacansoleil-hoop die op Riccardo’s schouders rust. Hopelijk bezwijken ze niet, die schouders…

Gokken en winnen? Grijp nu je kans!

Dit weekend valt er wat geld te verdienen met gokken op wielerwedstrijden. Niet veel geld, maar wel gegarandeerd geld. Wie voor de nationale kampioenschappen veldrijden in Nederland, Frankrijk, Zwitserland, Italië en Duitsland zijn centen inzet op respectievelijk Boom, Mourey, Heule, Franzoi en Walsleben, heeft een grote kans om minstens vier op vijf te scoren. Vijf op zes eigenlijk, want wie voor het Tsjechische kampioenschap van vandaag rekende op Stybar, werd ook niet teleurgesteld.

Veldrijden is nu eenmaal een kleine sport, met vaak slechts één wereld(sub)topper per land. Bovendien is het een sport waar heel vaak de beste wint. Het is dan ook logisch dat nationale kampioenen makkelijk te voorspellen zijn, en vaak ook meer dan één (opeenvolgende) titel pakken.

Voor het Belgische kampioenschap durven we geen gokje te wagen. Het zou uiteraard of Nys of Albert moeten worden, maar bij ons rijden er wél heel wat wereldsubtoppers rond, die op een goede dag en/of een snel parcours ook de driekleur kunnen pakken: Meeusen, Pauwels, Wellens en Vantornout, bijvoorbeeld. Er wordt terecht veel geklaagd over de Belgische weelde in het veldrijden – of beter: het gebrek aan buitenlandse toppers – maar wij verwachten morgen wél een spannend BK.

Terzijde: ook de winnaar van het Deense, Britse of Ierse kampioenschap veldrijden durven we niet te voorspellen, maar dat heeft dan weer met onze gebrekkige kennis van de sport in die landen te maken – al is die op haar beurt eigenlijk weer terug te voeren op datzelfde weinig internationale karakter van de cyclocross.

L-Day

Vandaag is het D-Day voor Team Luxembourg, of Team Leopard, of Team Lëtzebuerg, of Team Leopard-Trek. Het nieuwe ProTeam van onder meer de Schlecks en Cancellara onthult vanmiddag tijdens een persconferentie eindelijk zijn naam. Vanavond volgt dan een galapresentatie voor 4000 genodigden.

De naam van het Luxembourg Pro Cycling Project is zowat het best bewaarde geheim in de wielerwereld. Er is al heel wat inkt over gevloeid. Een overzicht:

• In september werd bevestigd dat Mercedes-Benz en Trek respectievelijk de voertuigen en de fietsen zouden leveren.
• In oktober werd duidelijk dat leopard.lu de website van het team zou worden. Leopard is het managementbureau dat speciaal voor het team werd opgericht. Teammanager Brian Nygaard haastte zich om te zeggen dat de ploeg 100 % zeker niet Team Leopard of Leopard True Racing zou gaan heten. Eerder die maand had Andy Schleck dan weer aan l’Equipe laten weten dat hij bij Pro Team Luxembourg ging rijden.
• Op 14 november werden Belgacom en Jabra getipt als naamsponsors.
• Renner Jakob Fuglsang verklapte de naam van het nieuwe team op 14 december: Team Leopard. Een dag later floot Nygaard Fuglsang terug en herhaalde hij wat hij een maand eerder gezegd had: het team zal niet Team Leopard heten. Fränk Schleck reageert: “Ik hou van Team Lëtzebuerg.”
• De voorlopig laatste episode: vanochtend bericht cyclingnews.com dat bronnen bevestigd hebben dat de naam van het team toch Leopard-Trek wordt.

Binnen luttele uren zullen we het weten, maar het lijkt erop dat deze teasercampagne heel zorgvuldig georkestreerd werd door Nygaard, en perfect is uitgevoerd door zijn renners, die af en toe voor een (vals) lek zorgden. Het team kreeg wat het wellicht wilde: aandacht. Alleen, als cyclingnews.com het bij het rechte eind heeft en de Schlecks straks echt rondrijden in Leopard-truitjes, dan heeft Nygaard eigenlijk gelogen. En liegen, dat ligt gevoelig in het wielrennen.

Van de Hel naar de hemel (en van Cofidis naar Cofidis)

Op 2 januari overleed voormalig wielrenner Emile Masson Jr. op 95-jarige leeftijd. Parijs-Roubaix verloor zo op drie dagen tijd twee oud-winnaars, nadat op oudejaarsdag Raymond Impanis het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld. Masson Jr. won in Roubaix in 1939, nadat hij het jaar voordien de Waalse Pijl aan zijn palmares had toegevoegd. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij ook nog tweemaal Belgisch kampioen.

Cycle in peace, Emile.

Ondertussen kondigde de 36-jarige Stéphane Augé aan zijn actieve wielercarrière voor bekeken te houden. Hij wordt sportdirecteur bij Cofidis, de ploeg waarbij hij eigenlijk nog een contract had als renner voor 2011. Augé werd pas prof in 2000, en was de afgelopen elf seizoenen vaak in ontsnappingen te zien. Hij schreef enkele etappes in kortere rittenwedstrijden op zijn naam, en was in 2008 de beste in de Vierdaagse van Duinkerken.

Nog grapjurken

Gisteren hadden we het al over Lars Boom en zijn ‘Boom tegen Boom’-joke. De beste veldrijder van Nederland is echter niet de enige grapjurk in het peloton. De Spanjaard Angel Vicioso ging zelfs nog een paar stappen verder dan Boom. Op 28 december stuurde hij samen met de website El Pedal de Frodo het bericht de wereld in dat hij zijn racefiets aan de wilgen hing en voor het priesterschap ging studeren. 28 december is de Día de los Santos Inocentes (of Dag van de Onschuldige/Onnozele Kinderen), en dan is het in Spanje de gewoonte om 1 aprilachtige grappen uit te halen. Vicioso was echter iets te voortvarend. Onder meer de toonaangevende website cyclingnews.com en, in ons land, destandaard.be namen het bericht in eerste instantie over. Voor alle duidelijkheid: Vicioso blijft in 2011 wel degelijk renner, en gaat bij het Androni Giocattoli van Gianni Savio fietsen.

De grappigste tweet van de dag kwam dan weer van Robbie McEwen: “Dear Fed-Ex, please deliver my Radioshack kit. I know it’s sitting here in Oz. I really need a jersey my size. Wanna look pro. Thanks RM” Hij heeft dus dringend een RadioShack-truitje in zijn eigen maat nodig. Op nieuwjaarsdag was op cyclingnews.com nog een fotoreeks verschenen van McEwen in wat een XL-versie van de rode uitrusting leek.

Boom tart lot

Twitter Lars Boom, 24 december 2010 om 15.10 uur: “De kerst begint slecht. Boom tegen Boom. ;(”

Twitter Lars Boom, 24 december 2010 om 15.11 uur: “6 hechtingen gvd”

Twitter Lars Boom, 24 december 2010 om 15.59 uur: “Het was de ouwe Boom. Die was tegen een boom gereden haha”

1 januari 2011, Grote Prijs Sven Nys: Boom bijna tegen boom, bijna (of helemaal?) tegen dranghek, helemaal tegen de grond.

Twitter Lars Boom, 1 januari 2011 om 18.33 uur: “Onderweg naar amersfoort voor een check up van mijn rechtse bil/bekken. Rechtse achterkant onder rug.”

Lars Boom heeft het lot getart, en dat doe je beter niet. Hij zette de wereld met kerst op het verkeerde (rechter)been, en Dame Fortuna zette hem dat op Nieuwjaar betaald. Toeval? Misschien… Als Sven Nys het zekere voor het onzekere wil nemen, dan twittert hij de dag voor het WK in elk geval niet dat “Nys zakt door ijs – haha, ’t was de ouwe”, en Boonen lanceert straks beter ook geen 1 aprilgrap over vader André die in de bonen zit…

Einde-jaar

2011 en deze blog beginnen in mineur, met het trieste nieuws van het heengaan van Raymond Impanis, die vooral in de jaren 50 zeer succesvol was in de klassiekers. Tweemaal won hij Gent-Wevelgem, één keer de Waalse Pijl en vier keer net niet Luik-Bastenaken-Luik. Daarnaast triomfeerde hij in 1954 zowel in de Ronde van Vlaanderen als in Parijs-Roubaix, een zeldzaam kunststukje, dat het afgelopen decennium wel nog driemaal herhaald werd, door Peter Van Petegem, Tom Boonen en Fabian Cancellara. Wat die laatsten echter (nog) niet konden, was eveneens Parijs-Nice winnen, of top 10 rijden in Giro, Tour en Vuelta. Impanis deed dat dus wel, en reed een mooie, gevarieerde – en in de aanwezigheid van monumenten als Schotte en Rik I en II toch vrij aanzienlijke – erelijst bijeen.

2011 begint in mineur, maar eigenlijk was het 2010 dat slecht eindigde: Impanis overleed op 31 december, na een slepende ziekte. Hij was 85. Het nieuwe wielerseizoen, dat al zijn verrassingen nog moet prijsgeven, maakt hij dus niet meer mee. Maar misschien is het fietsen daarboven nog mooier…

Cycle in peace, Raymond.